تقویت بخش تحقیق و توسعه ( R&D )

در بخشهای قبلی در مورد بخش تحقیق و توسعه و راه اندازی آن صحبت کردم. در بخش R&D، همیشه سعی می کردیم جدید ترین طرح ها را برای تولید انتخاب کنیم و آنها را توسعه دهیم. در واقع بخش تحقیق و توسعه قلب هر تولیدی است که می تواند باعث پیشرفت یا شکست آن شود.
در سال 86 تلاش کردم بیش از پیش، به این بخش توجه داشته باشم و در این راستا، طراحان صنعتی برجسته ای استخدام کردم که بتوانند با بررسی بازار و توجه به نکات فنی، بهترین طراحی را برای نیاز مشتری داشته باشند.
تفاوت شرکت ما با سایر شرکت ها هم همین بود. بسیاری از شرکتهای تولیدی، از طرح های همدیگر کپی کاری می کردند و خلاقیتی در تولیدات آنها دیده نمی شد. آنها فکر می کردند، داشتن بخش R&D قوی، هزینه زیادی برای آنها به همراه دارد. اما بالعکس، داشتن طراحان قوی و تکنسین ها، به کل سازمان، اعتماد به نفس و خود باوری بی نظیری می دهد که با هیچ سخنرانی انگیزشی ای بدست نمی آید.
تقاوت نیروی انسانی ما با شرکت های دیگر هم همین بود. با تلاشهایی که در طول این سالها کرده بودیم و شکست هایی که خورده بودیم، به کارمان باور داشتیم و می خواستیم صاحب سبک و تکنولوژی خودمان باشیم.
ارزش کار علمی و فنی را دست کم نگیرید. متخصصان فنی، در کارشان توانایی ویژه ای دارند و با تجربه ای که در این کار بدست آورده اند، می توانند مشکلات مختلف را بررسی و آن را حل کنند. چیزی که شاید یک کارگر ساده، آن را انجام ندهد؛ پس این وظیفه شماست که بتوانید نیرو های مسئولیت پذیر و فنی تربیت کنید.
منابع انسانی سختکوش، برای رسیدن به نتیجه مطلوب، تلاش می کنند، بار ها شکست می خورند و تجارب زیادی بدست می آورند. این باعث می شود که در موقعیت های دیگر نیز، تلاش بیشتری کنند و تجربه های قبلی به آنها کمک کند تا مسائل و مشکلات را راحت تر حل کنند. داشتن کارمندانی این چنینی، به شما کمک زیادی می کند تا بتوانید مشکلات سازمان یا حتی یک کارگاه کوچک را حل کنید.
توصیه من به شما قوی کردن و یا حتی تاسیس بخش تحقیق و توسعه است. مهم نیست که کوچک باشد اما باید کارهای فنی و نیاز مصرف کنند در آن، صورت بگیرد. سعی کنید محصول خودتان را تولید کنید و تکنولوژی خودتان را در کار وارد کنید.
انجام دادن کارهای تکراری، ساده است. گذراندن وقت برای رسیدن به پایان ماه و دریافت حقوق، کاری است که افراد زیادی آن را انجام می دهند. و اگر هم فرد تولید کننده باشد ممکن است با خود بگوید: من کارهای مهم تری دارم، باید نان این کارمندان را بدهم و یا دیالوگ معروف همه ما: ولش کن بابا!
اما در نهایت چه؟