حضور در نمایشگاه تجهیزات آموزشی اربیل کشور عراق جهت ایده پردازی

عراق در مقایسه با ایران، کشور پیشرفته ای نیست. در سالهای جنگ ایران و عراق، به دلیل تخصیص بودجه به بخش های نظامی کشور، اقتصاد عراق به شدت افول کرد. حتی بعد از آن هم به دلیل حمله به کویت در سال 1990 و تحریم های پس از آن، اقتصاد به طور کلی از هم پاشید و عواقب آن همچنان هم پا برجاست.

عدم ثبات سیاسی و حمله داعش در سالهای اخیر باعث شده تا وضعیت اقتصادی به گونه ای پیچیده شود. البته در سال 92 هنوز حضور داعش در عراق پررنگ نبود اما عراق مانند همیشه، وابستگی زیادی به واردات کالا به کشورش داشت. یکی از شرکای تجاری اصلی ایران، عراق است و ایران بیشترین صادرات را به عراق دارد. ضمن این که طولانی ترین مرز خاکی ایران با عراق است و صادرات به عراق می تواند از چندین استان صورت بگیرد. با وجود این، محصولات اغلب از کشور هایی مانند چین (28.64 درصد)، ترکیه (27/24 درصد)، هند (6 درصد)، کره جنوبی (5.88 درصد)، آمریکا (4 درصد)، آلمان (3 درصد)، عربستان، برزیل و ایتالیا (2 درصد) وارد می شود.

این آمار نشان دهنده این است که با وجود این حجم از صادرات به عراق، ایران هنوز هم جایگاه مناسبی ندارد و از بسیاری از فرصت ها استفاده نشده است.

با بررسی این آمار اقتصادی و شناسایی فرصت های صادراتی در عراق، به همراه برادرم تصمیم گرفتیم که به بهانه نمایشگاه تجهیزات آموزشی، از این کشور دیدن کنیم. در بازدید از این نمایشگاه، با همکاران عراقی خودمان در مورد تجهیزات آموزشی و نیاز این کشور به این تجهیزات صحبت کردیم. متوجه شدیم که در عراق تولید کنندگانی که سهم بزرگی از بازار را در اختیار داشته باشند وجود ندارد.

اکثر کالا ها از کشور های دیگر به عراق وارد می شود ضمن این که با بررسی آموزش و مدارس متوجه شدیم که تجهیزات مورد استفاده، بسیار کهنه و مستعمل هستند.