سفر به گمرکات شمال کشور

در ادامه فعالیت های صادرات به روسیه، برای بررسی وضعیت گمرکی و صادرات محموله ها به کشور روسیه، بار دیگر به شمال ایران به بندر های انزلی و پایانه مرزی آستارا سفر کردیم.

بندر انزلی

بندر انزلی، بزرگترین بندر شمال کشور است که در دریای خزر واقع شده است. مساحت این بندر 68/2 هکتار بوده که 10 اسکله با ظرفیت بارگیری 5000 تن را دارا است. بندر انزلی، می تواند شناورهای باری با کالای بسته بندی شده تا سقف 6000 تن را دریافت کند.

 همانطور که قبلا هم اشاره کردیم، در بندر انزلی، تجارت با کشتی انجام می شود. که این کشتی ها، از بندر های آستارا خان و ماخاچ کالا در روسیه، به سمت این بندر حرکت می کنند و کالاهایی مانند چوب و دانه های روغنی را به ایران وارد می کنند. در مقابل، ایران هم از طریق این بندر، موادی مانند پلی اتلین سنگین به روسیه، صادر می کند.

لجستیک صادرات به روسیه (از طریق بندر انزلی)

صادرات به روسیه از طریق کشتی از بندر انزلی، در چند مرحله انجام می شود و نسبت به راه زمینی، بیشتر طول می کشد. ارسال محموله صادراتی با کشتی، چیزی حدود 20 طول می کشد تا در بندر آستاراخان حمل شود و پس از آن با قطار به مسکو برسد. حمل و نقل کالا با کشتی، برای محصولاتی به صرفه است که محدودیت زمانی برای رسیدن به مقصد ندارند. اما حمل و نقل با کشتی، حدود 50 درصد کم تر از هزینه حمل و نقل با کامیون است.

بندر آستارا

کالاهایی مانند میوه و سبزیجات از طریق کامیون و پایانه مرزی آستارا به روسیه صادر می شوند. محموله های ایرانی در این گمرک، از کامیون ایرانی خارج شده و در کامیون های روسی و آذربایجانی بارگیری می شوند.

اما چرا محموله های ایرانی با کامیون های ایرانی صادر نمی شوند؟

کامیون داران ایرانی، به دلیل نداشتن تجربه در طی کردن مسیر بندر آستارا تا بندر دربنت روسیه، ممکن است در این مسیر، به مشکل بخورند. ضمن این که ممکن است به دلایل سیاست کشور ها، گذر کامیون داران ایرانی از مبادی خروجی و در مسیر حرکت به راحتی صورت نگیرد. از طرفی شرکت های حمل و نقل ایرانی به صورت بین المللی فعالیت ندارند، بنابراین امکان حل کردن مشکلات کامیون داران در کشور غریب سخت خواهد بود.

در مقابل، کامیون داران روس، با این منطقه آشنایی کافی دارند و گاها برخی از آنها اصالتا ترک زبان اند. اکثر این کامیون دارهای روس، اهل دربنت یا بندر ماخاچ کالا و شهر گروزنی، هستند که برای بارگیری کالاهای ایرانی وارد آذربایجان می شوند. برای ترانزیت محموله تا روسیه، در فصل های معتدل سال، چیزی حدود 1000 دلار ( در سال 99) دریافت می کنند و در فصول سرد سال که شرایط ترانزیت در روسیه سخت می شود، حتی 6- 7هزار دلار هم هزینه بابت حمل و نقل دریافت می کنند و بار را به مسکو می برند.

موانع صادرات به روسیه (پایانه مرزی آستارا)

مانع اصلی مسیر صادرات، مشکلات گمرکی و منتظر ماندن کامیون داران ایرانی در صف های طولانی پایانه مرزی آستاراست. همین موضوع باعث خسارت های فراوانی به صاحبان بار می شود.

یکی دیگر از موانع صادرات به روسیه، خراب شدن بار میوه در راه است که این کالا بخش مهمی از صادرات کشور به روسیه را تشکیل می دهند. با وجود این که این محموله، در کامیون های یخچال دار، به سرعت از ایران به روسیه حمل می شود، گاهی در فصل گرما به خاطر صرفه جویی در مصرف سوخت، کامیون داران روسی، یخچال هایشان را خاموش می کنند و همین موضوع باعث خرابی بار میوه می شود.

این در حالی است که بیمه خاصی هم برای بیمه کردن محصولات وجود ندارد، به همین دلیل شرکتهای حمل و نقل، جدیداً امکانی فراهم کرده اند که صاحب بار بتواند به صورت آنلاین، دمای یخچال ماشین را تشخیص دهد.