اسباب کشی به کارگاه جدید

ما در کارگاه قبلیمان که حدود 1100 متر مساحت داشت، توانستیم کوره رنگ الکترواستاتیک بسازیم و تولیداتتمان در زمینه تابلو ریلی را گسترش دهیم. تا سال 86 ما حدودا 7000 مشتری داشتیم که این تعداد، مرتب در حال افزایش بودند. با این حجم از تولیدات رفته رفته فضای کافی برای تولید متناسب با نیاز مشتری نداشتیم و مجبور شده بودیم سفارش کمتری قبول کنیم. حتی گاهی برخی از این مشتری ها، سفارش ساخت محصولات جدید را که در خط تولیدمان نبود می دادند و این موضوع، کار ما را سخت تر می کرد.
کارگاه ما دیگر کوچک نبود و تجهیزات پیشرفته ای همچون: سیستم های نجاری، ماشین آلات تولید و کوره رنگ الکترواستاتیک داشتیم که فضای زیادی اشغال می کرد و حتی همان 1100 متر هم برای ما کافی نبود.
بنابراین باز هم مجبور شدیم تا از این کارگاه نقل مکان کنیم و به کارگاه بزرگ تری برویم. پس کارگاهی به مساحت 2500 متر در خیابان مینو، اجاره کردیم و آماده حرکت به سمت کارگاه جدید با بیش از دوبرابر مساحت قبلی شدیم.
ما به خاطر افزایش تولیداتمان، تقریبا هر سال، جا به جایی داشتیم. اما این بار، به خاطر وسایل بیشتر و البته وجود کوره الکترواستاتیک، این اسباب کشی برایمان خیلی سخت تر شد. در کارگاه قبلی، ما، پیشرفت های زیادی کرده بودیم و خط تولید محصولاتمان را گسترش داده بودیم. حتی ابزارآلاتی هم برای تولید تجهیزات چوبی ساخته بودیم. به خاطر همین افزایش تولید، نمی توانستیم مرتب جا به جا شویم و مخصوصا جا یه جایی سالانه امکان پذیر نبود. کارگاه کوچک ما، کم کم داشت تبدیل به یک کارگاه بزرگ تولیدی و شاید روزی کارخانه می شد؛ پس باید به فکر یک مکان دائمی برای خودمان می بودیم.
بنابراین در همین زمان، فکر داشتن یک کارگاه دائمی و بهتر بگویم کارخانه در ذهن من شکل گرفت و در سالهای آینده سعی کردم با افزایش تولیدات و گرفتن وام، هزینه لازم برای احداث یک کارخانه را فراهم کنم.