تلاش درتقویت برند و رضایت مشتری از طریق تولید دیگر ملزومات مدارس

تا این مرحله ، سعی میکردیم بیشتر تخته سیاه مدارس را تولید کنیم.
ولی در سال 77 تابلو های وایت برد کم کم در بازار در حال پیدا کردن جایگاه خود بودند. مدارس و مخصوصاً آموزشگاه ها به دلیل بهتر بودن وایت برد نسبت به تخته سیاه و نداشتن مشکلات تنفسی و حساسیت زایی، تخته وایت برد را جایگزین کرده بودند. پس ما هم شروع به تحقیق در مورد ساختن تابلو وایت برد کردیم.
ما قبلا ساخت تخته سیاه را از آقای صدر یاد گرفته بودیم اما تخته وایت برد را نمی توانستیم بسازیم، پس برای بزرگتر شدن فضای تولید و اضافه کردن محصولات جدیدتر، به کارگاهی در زازران اصفهان نقل مکان کردیم.
با توجه به فعالیت هایی که در زمینه توسعه بازار هدف و جایگاه یابی در بازار انجام داده بودیم، مشتریان از ما، محصولات دیگری هم می خواستند و تمایل داشتند، همه لوازم آموزشی مدرسه شان را از ما تهیه کنند.
با توجه به سفارشاتی که میگرفتیم، ساخت محصولات دیگری مانند تابلوی اعلانات و تخته وایت برد را هم شروع کردیم. برای بهبود کیفیت محصولات، بر روی بخش فنی آنها بیشتر کار کردیم. زهوار و گوشه تابلو ها را با دقت بیشتری طراحی می کردیم که استحکام بالاتری داشته باشند و از بهترین مواد برای ساخت محصولاتمان استفاده می کردیم. برای مثال تابلوی اعلانات را از بهترین پارچه جیر و یا پارچه های سبز کشمیری می ساختیم.
با تولید بیشتر و متنوع کردن محصولات، توانستیم بازار فروشمان را بزرگتر کنیم و پول بیشتری بدست آوریم. در این زمان نیاز ما به نیروی انسانی هم بیشتر شد و سعی کردیم نیرو های با پشتکار و با انگیزه ای استخدام کنیم.
با اضافه شدن محصولاتی مانند تخته وایت برد، تخته سیاه و تابلوی اعلانات، دیگر موتور سیکلت، جوابگوی نیاز ما به حمل و نقل محصولات و بازاریابی نبود. از طرفی کرایه کردن وانت برای هر سفارش هم صرفه اقتصادی نداشت. پس به همراه برادرم سرمایه بدست آمده را جمع کردیم و یک خودروی پراید به همراه یک وانت خریدیم.
با پراید کارهای روزانه و بازاریابی انجام می دادیم و با وانت تابلوها را از جایی به جای دیگر حمل می کردیم. این برایم پیشرفت بزرگی بود، تا سال قبل دو موتور بیشتر نداشتیم و با سختی زیاد در جاده های بین شهری برای فروش تخته پاک کن تردد می کردیم اما حالا وسیله کارمان را داشتیم و محصولاتمان به تخته پاک کن محدود نمی شد.
یکی دیگر از پیشرفت های من نسبت به سالهای پیش خرید تلفن همراه بود. در آن زمان استفاده از تلفن های همراه مرسوم نبود، گوشی تلفن همراه ابعاد بزرگی داشت و در کیف جا می گرفت. اکثر مردم این وسیله را نداشتند و گسترش استفاده از آن در دهه 80 شروع شد اما من در سال 77، به واسطه ی شغل تولیدی ام، موبایل خریدم و ارتباط با مشتری را از این طریق انجام می دادم. همه این ها در حالی بود که همچنان دانشجو بودم.
وقتی خودم را با همکلاسی هایم مقایسه می کردم احساس بسیار خوبی داشتم از این که توانسته بودم در عرض یکسال به چنین پیشرفتی برسم و دوستان دانشجویم تنها یک سال درسی را پشت سر گذاشته بودند. البته در این زمان هم از درس و دانشگاه غافل نمی شدم و با برنامه ریزی درسهایم را می خواندم و به کار کارگاه هم رسیدگی می کردم.
در نهایت در سال 77، نام کارگاهمان را به تولیدی “ابزار های کمک آموزشی شمس” تغییر دادیم. کم کم تولید تخته وایت برد و محصولات جدید را از اوستاکار یاد گرفتیم و به قدری تولید می کردیم که فضای کارگاه برای تولیداتمان کافی نبود.
در همین زمان همچنان بازاریابی تخته پاک کن را با قدرت ادامه می دادیم؛ زیرا که فروش یک وسیله کوچک به مشتری جدید راحت تر بود و راه را برای فروش محصولات بیشتر و با قیمت بالاتر باز می کرد.
البته الان که بیشتر فکر می کنم به این نتیجه می رسم که کار علمی شاید برای مدیریت فعالیت تولیدی نیازی نبود اما امروزه با وارد شدن تکنولوژی به همه ابعاد زندگی، کسب و کار ها هم رنگ و بوی دیجیتالی گرفته اند. برای کار کردن در این محیط لازمست مهارت های آن را به خوبی بدانیم و برای پیشرفت در مسیر شغلی این مهارتها را ارتقاء ببخشیم.
در زمان گذشته، شبکه های اجتماعی وجود نداشت و برای بازاریابی چاره ای جز ویزیتوری و پیدا کردن مشتری به صورت حضوری نداشتیم. اما امروزه با فعالیت های دیجیتال مارکتینگ، هزینه ها کمتر شده و به صورت رایگان میتوانیم فعالیت هایمان را در سایتها به دیگران نشان دهیم.