شروع تولید تخته پاک کن و کار در اولین کارگاه

از پیش بردن این کار، بسیار راضی بودم، کار اقتصادی به من حس مفید بودن می­داد و از طرفی خوشحال بودم که باعث اشتغال زایی برای افراد دیگر می­ شوم. در آن زمان اسم محصولم را تخته پاک ­کن دانش گذاشتم.

تخته ­پاک­ کن­ ها را با کمک برادرم، کارگران و یک اوستاکار، می­ ساختیم و کار تبلیغات و بازاریابی­اش را خودم انجام می­دادم همین باعث می­شد که هزینه های کار بسیار کمتر شود. خودم آنها بسته بندی می­کردم و داخل گونی می­گذاشتم. سعی می­کردم بازار فروشم را پیدا کنم. آن زمان موتور نداشتم، سوار دوچرخه می­شدم ساعت ها خیابان­ ها و کوچه ها را می­گشتم و مدارس را پیدا می­کردم. نمونه تخته پاک­ کن را نشان می­دادم. مشتریان کیفیتش را از نزدیک می ­دیدند با آنها مذاکره می­ کردم و نظرشان را جلب می کردم. در نهایت آنها هم سفارش می­دادند و من دوباره بهشان سر میزدم و ارتباطم را قطع نمی­کردم. کم کم مشتریانم بیشتر شد. محصول من داشت در بین آنها جا می ­افتاد. نمد ضخیم این تخته ­پاک­ کن ­ها باعث می شد گچ بیشتر جذب شود. دسته ­های مقاومش کنده نمی شد و خوب عمر می کرد. معلم­ها و مدیران هم این ویژگی را دوست داشتند و بیشتر خرید می ­کردند.

من متولد 56 هستم و اون زمان 22 ساله. با این که دانشجو بودم اما درآمد خیلی خوبی داشتم. در حالی که همکلاسی هایم فقط مشغول درس خواندن بودند، من در تلاش بودم تا کسب و کار خودم را اداره کنم. آن زمان که همکلاسی ­هایم حتی 300 تومن نداشتند؛ من سی هزار تومان پول داشتم که حتی برای یک کارمند هم مبلغ خوبی بود. این به من امید می­داد که می توانم روی پای خودم بایستم و استقلال فردی و مالی داشته باشم. از این که تا این حد توانسته بودم پیش بروم واقعا خوشحال بودم و حس رضایت نسبت به زندگی و کار و حرفه ام داشتم. هر روزی که از خواب بیدار می ­شدم با اشتیاق سرکار می ­رفتم و برای آینده ام برنامه ریزی می­ کردم. فکر می­کردم که چطور می­توانم فروشم را افزایش دهم و بازار فروش را گسترده ­تر کنم. با سر زدن به مدارس تلاش می­کردم بازاری که درآن فعالیت می­کنم را بهتر بشناسم و نیاز مشتریان را ارزیابی کنم. با کمک گرفتن از برخی از اقوام و هوش مالی که از کودکی داشتم، برای کارهایم برنامه ریزی می­کردم و در راه رسیدن به آن استوار می­ماندم.